Παρασκευή 18.08.2006

08:30 ήμουν στο γραφείο τουρισμού του Μαρακές. Ο υπάλληλος σε σπαστά αγγλικά μου είπε ότι πρέπει να πάρω τηλέφωνο στο αντίστοιχο γραφείο στην Essaouira για να βρω δωμάτιο. Πήρα αλλά κανείς δεν απαντούσε.

Έτσι πήρα σβάρνα τα ταξιδιωτικά γραφέια για να καταλήξω γρήγορα στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω μπάνιο. Τα ξενοδοχεία ήταν γεμάτα και για να βρω ενοικιαζόμενα δωμάτια θα έπρεπε να πάω εκεί. Μεγάλο το ρίσκο.

Φορτωμένος με τα ψώνια των προηγούμενων ημερών πήγα στο ταχυδρομείο για να τα στείλω στην Ελλάδα. Ο υπάλληλος μου είπε ότι 100% θα φτάσουν σπασμένα και πρότεινε να τα βάλω σε ξύλινο κουτί.

Βρέθηκα στην αγορά της νέας πόλης να ψάχνω για κουτί. Ολοι οι μαγαζάτορες πρόθυμοι να με εξυπηρετήσουν και ας μην καταλάβαιναν τι ήθελα. Με έβλεπαν σαν ξερολούκουμο. Τελικά βρήκα κάποιον που μίλαγε αγγλικά, κάναμε το αμπαλάζ σε χαρτόκουτο, φορτώθηκα και 3 κόκκινα μπολάκια φαγητού και γύρισα στο ταχυδρομείο.

Αφού έκλεισα καλά το κουτί με ταινία, ο υπεύθυνους του ταχυδρομείου μου ζήτησε να το ανοίξω για να δει τι έχει μέσα. Τελικά πάνω στην κουβέντα, το ξέχασε. Και ενώ το δέμα ήταν έτοιμο, ο υπάλληλος που κόλλησε το χαρτί με τις διευθύνσεις και έβαλε, για τα μάτια, 2 ταινίες ακόμη, ζήτησε 20 ντίρχαμ για το αμπαλάζ. Και ας μην ήξερε γρι αγγλικά.

Τελικά ξεφορτώθηκα 7,5 κιλά. Ελπίζω να φτάσουν σε καλή κατάσταση στην Αθήνα. Άλλωστε έχω γεμίσει το κουτί με ενδείξεις «FRAGILE-ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΝ».

Είχε πάει σχεδόν 12:00, δεν είχα βρει δωμάτιο στην παραλία και έπρεπε να φύγω και από το ξενοδοχείο. Να πάω που; Ευτυχώς μου είπε η ίδια ρεσεψιονίστ ότι μπορούσα να μείνω άλλη μια μέρα. Έτσι άλλαξα τα πλάνα μου, αποφάσισα να μεινω στο Μαρακές, έκλεισα δωμάτιο την επόμενη για το Rabat, με σκοπό να φύγω την Κυριακή από Tanger για Malaga.

Μετά την πρωινή 3ωρη και βάλε περιπλάνηση μου κάτω από τον ήλιο, το μόνο που είχα κουράγιο να κάνω ήταν να κοιμηθώ.

Το απόγευμα αγνόησα την μεδίνα και αποφάσισα να κινηθώ προς την καινούργια πόλη. Εκεί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ακριβά αυτοκίνητα, καλοντυμένοι νεαροί και νεαρές. Τα McDonalds είχαν τεράστιες ουρές. Μπήκα να πάρω ένα παγωτό. Περίμενα 15 λεπτά να φτάσω στο ταμείο (είχε 6 ταμεία ανοιχτά) και είδα όλοι τη νέα κολεξιόν των δυτικών οίκων μόδας. Οι τιμές στα McDonalds λίγο χαμηλότερες από ότι στην Ελλάδα. Απλησίαστες όμως για τον μέσο μαροκινό. Στην Ελλάδα τα McDonalds είναι στέκι τουριστών και πιτσιρικάδων για φτηνό και γρήγορο φαγητό. Στο Μαρόκο είναι στέκι της μπουρζουαζίας.

Κατα μήκος του δρόμου νεαρά παιδιά φορώντας μια μπλε στολή-ρόμπα σου έδιναν οδηγίες για να παρκάρεις. Είναι η απάντηση του Μαρόκο στα παρκόμετρα. Οι παρκαδόροι αυτοί δουλεύουν για το κράτος και μαζεύουν τα κόμιστρα για το παρκάρισμα στο δρόμο. Πιο πέρα, αστυνομικοί σταματάνε τα διερχόμενα αυτοκίνητα και μοιράζουν κλήσεις. Αναδιανομή εισοδήματος!